„1984”, „Nowy wspaniały świat”, „Opowieść podręcznej”: w Kanadzie autorka Margaret Atwood obala cenzurę klasyki literatury

Rząd Alberty chciał usunąć z bibliotek szkolnych powieści uznane za „wulgarne”, w tym „Rok 1984” i „ Nowy wspaniały świat” . Kanadyjska pisarka Margaret Atwood skrytykowała cenzurę na Twitterze, co skłoniło rząd do zawieszenia planów.
Jeden tweet może skłonić rząd do wycofania się. Kanadyjska pisarka Margaret Atwood (znana na całym świecie z dystopijnej powieści „Opowieść podręcznej” , w której totalitarny reżim zniewala kobiety w Stanach Zjednoczonych) właśnie to udowodniła.
Podczas gdy premier prowincji Alberta, Danielle Smith, pod koniec lipca podjęła decyzję o usunięciu z bibliotek szkolnych dzieł zawierających „dosłowny opis aktu seksualnego” w ramach walki z pornografią, pisarka wyraziła oburzenie konkretnymi skutkami tego środka.
Ponieważ na mocy tego prawa, które miało wejść w życie 1 października, zagrożonych było prawie 200 książek. Na liście powieści objętych zakazem wstępu do bibliotek znalazły się takie powieści, jak „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, „Rok 1984” George’a Orwella i „Opowieść podręcznej” Margaret Atwood.
W obliczu tej cenzury dzieł, które zachęcają nas do swobodnego myślenia o świecie, pisarz oskarżył rząd o traktowanie uczniów szkół średnich jak „głupie dzieciaki” , publikując jednocześnie na Twitterze szyderczą historię, w której „Jean i Marie mieli piątkę dzieci, nigdy nie uprawiając seksu” i żyli szczęśliwie, wierząc, że są dobrymi chrześcijanami, jednocześnie praktykując „drapieżny i samolubny kapitalizm” .
Opowieść kończy się sceną, w której Danielle Smith nosi suknię niewolnic z „Opowieści podręcznej” . Premier i jej rząd, dotknięci i być może przytłoczeni przez reakcyjne lobby naciskające na szkoły średnie, po tym komunikacie zawiesili swój projekt „do odwołania” , zapewniając, że celem ataku powinna być wyłącznie pornografia (ale czy w ogóle istnieje w szkołach średnich?), a nie „klasyka literatury” .
Kryzys społeczny jest codziennym priorytetem ludzkości .
- Ujawniając przemoc szefów.
- Pokazując, czego doświadczają ci, którzy pracują i ci, którzy do tego aspirują.
- Dając pracownikom klucze do zrozumienia i narzędzia, dzięki którym będą mogli się bronić przed ultraliberalną polityką, która pogarsza ich jakość życia.
Czy znasz jakieś inne media, które to robią? Chcę wiedzieć więcej!
L'Humanité